პოეზია: сентября 2010

понедельник, 6 сентября 2010 г.

გვიყვარდეს საქართველო

კუშტად შეკრული წარბით,
მჯიღად შეკრული მუშტით,
მშვილდად მოჭიმულ მკლავით,
მგლისებრ ძლიერი მუხლით,

გვჭირდება ერთად დგომა
დღეს, ვიდრე უფრო გუშინ,
რომ მტერმა ჩვენმა ცუდი,
რამ არ გაივლოს გულში.

მტკიცე მომავლის რწმენით,
ხელის ჩაბღუჯვით ძმურით,
ერთი მეორის ნდობით
გაუტეხელი სულით.

ჩვენი ღვინით და პურით,
ჩვენი ყანების ხნულით.

ვაშენოთ საქართველო !
ვადიდოთ საქართველო !
გვიყვარდეს საქართველო,
მუდამ ალალი გულით !

გ.ტვინაძე

воскресенье, 5 сентября 2010 г.

მივესალმები პაცეფისტებს

пятница, 3 сентября 2010 г.

შენს თავში უნდა იპოვო ძალა

მონად ვერ გაგხდის ქვეყნად ვერავინ,
თუ თავად არ გაქვს სული მონური.
თუკი შენს თავში იპოვე ძალა,
ვაჟკაცური და მართლაც ლომური.

მონად არავინ არ იბადება
(თუნდაც თვით მონის შთამომავალი)
შემდეგ რას იზამ, როგორ იცხოვრებ,
სწორედ ეს არის შენში მთავარი.

ყველაზე დიდ მტერს სხვაგან ნუ ეძებ,
იცოდე თვითონ თავია შენი.
მას უნდა სძლიო, მას მოერიო,
სხვა ვერ გიშველის, სხვა არ ჩანს მხსნელი.

თუკი შესძელი, შენს თავს აჯობე
და თუ დასძლიე შიშის მარწუხებს,
მერე ქვეყნად შენ ვერვინ გაჯობებს
და ვერაფერი ვერ შეგაშინებს.

გ.ტვინაძე

დარდი

დარდი მშვილდია ---
ჯერ ისარს,
შიგ გულის წვერზე დაგასობს,
მერე წვეთ-წვათად დასწურავს,
ვიდრე სისხლს მთლად არ გააშრობს.

четверг, 2 сентября 2010 г.

მსურს

მსურს ილიას ლექსს შევმატო ძალა,

მსურს მეც ,,ქვითკირის დავდგა ტაძარი''

მეც შევუშვირო ტყვიას- გულმკერდი,

მსურს, რომ მეც ვიყო მისი სადარი,

მაგრამ ოცნება, ოცნებად რჩება.

თუმცა ოცნებაც ცუდი არ არის.

თუ არ ეცადე არ მოინდომე,

დარჩები ქვეყნად მუდამ ლაჩარი.

2008

понедельник, 6 сентября 2010 г.